Prytki, raschłistany viecier
Pakinuŭ prastudžany dvor.
Zmokłym vandroŭnikam viečar
Błukaje pad kroplami zor.
Mokrymi voknami chata
Hladzić u asieńni sadok.
Paruje duchmiana harbata,
I słovy kładucca ŭ radok.
Noč mnie dyktuje:
– Pišy
Tajemnuju spoviedź dušy.
Poŭnia z-za chmary cikuje,
Pahlad za ałoŭkam viadzie,
Cień-kryžyk, nibyta brakuje, –
Na śpisany arkuš kładzie.
10.IX.2004
|
|
